De grensovergang Ecuador-Peru

Hi hi,

Bij deze wat memorabele herinneringen van onze grensovergang van Ecuador naar Peru.

In het desert-like stoffige dorpje Zumba 2,5h op de bus gewacht, hier waren wij niet de fotomakende toerist maar werden wij gefotografeerd, veel buitenlanders komen hier blijkbaar niet.

Helaas deed de geldautomaat in Vilcabamba het niet en was de bank in Zumba dicht en was er toch geen geldautomaat. Mmm slechts 20$ op zak voor de hele dag, dat was dus letterlijk een dag niet eten.

Maar het meest zal ons de grensovergang van Ecuador naar Peru bijblijven. We dachten dat de politie en douane ons misschien aan een gedetailleerd onderzoek konden onderwerpen omdat weinig toeristen via La Balsa de grens passeren, dat hadden we mis. In Ecuador onderzocht de politie heel serieus alle stempels maar gaf ons zonder probleem een exit stempel. In Peru stond bij de immigratiedienst de salsa muziek lekker te blazen en had de ambtenaar in dienst al de nodige biertjes op. Ook geen probleem. Mooi om 16h klaar, nog 2h tot het stadje waar we konden slapen en geld halen. Taxi geregeld en nu wachten totdat die vol zit (en dat is minstens 5 tot 7 man in een personen auto). Om 17h nog geen extra passagier maar wel het bericht dat we tot 19h zouden wachten op de volgende bus uit Ecuador welke wellicht wat extra passagiers zou brengen. De aardige douanier Fidel en de reeds dronken immigratiebeambte deelden heel vriendelijk een biertje met ons in ruil voor een babbeltje, en nog eentje, en nog eentje, en nog eentje … uiteindelijk stonden er 10halve liters op een rij! Om 18h wel een extra passagier, helaas een zatlap die niet meer op z’n benen kon staan, dat beloofde wat. Een half uur later zagen we ook biertjes richting de taxi chauffeurs gaan, en nog een paar. Oei. Paul ging maar ff polshoogte nemen bij de chauffeurs wat leidde tot nog meer bier dat werd gehaald want nu hadden ze een gast, helaas verkeerde tactiek. Ondertussen werd Petra rijkelijk versiert door de immigratieambtenaar die nog maar 3 dingen kon herhalen minuut na minuut (Petra waar is Paulus? Petra getrouwd of single? Petra kinderen? Petra you beautiful! Petra waar is Paulus? Petra getrouwd of single? Petra kinderen? Petra you beautiful!). Lachen. Gelukkig was Fidel (de douanier) een verstandige oude man waar nog wel mee te praten viel. Om 19h30 nog geen extra passagiers en de bus was allang geweest. We gingen bijna vertrekken volgens de taxichauffeur, dus de auto in. Discussie tussen zatlap (die geen geld meer had om de taxi te betalen) en de chauffeur. Na 4h wachten was Petra’s geduld op, kwaad (tja moet nog wat oefenen), gingen we nu vertrekken of niet? Nee dus. Wat nu? Geen geld & geen bank.

En toen was daar Fidel (de douanier) die ons achter in het douanehok een bed aanbood (hij in het ene en wij in het andere eenpersoonsbed) en ons avondeten betaalde, super man! Morgenochtend zouden we vertrekken met een nuchtere taxichauffeur. Wat 18jarige locals kwamen een kijkje nemen (naar die buitenlanders) en nodigde ons uit voor hun schoolfeest, nu we er toch waren konden we er maar beter een feestje van maken, dus wij met Fidel en nog een verloren Duitse en Israeli naar het schoolfeest! Met z’n zessen in een tuk tuk-like brommertje, benzine halverwege op (wat typisch is voor hier, daar besparen ze op), gelukkig werd dat snel getapt van een andere tuk tuk. Op een leeg ommuurd plein stonden loeigrote boxen, lekker salsa gedanst met 18jarige jongens, hun vaders, de Ecuadoriaanse politie (vrienden van de Peruaanse) en de douane. Gezellige boel! Heerlijk geslapen. En volgende dag wonder boven wonder slechts 1/2h hoeven wachten. Geweldig mooie belevenis en goed begin van Peru!

Inmiddels zijn we met een 3daagse bootreis in de grootste jungle stad ter wereld aangekomen die niet per weg te bereiken is, Iquitos!

Foto’s van dit alles volgen later.

Ciao P&p

NB Ed & Eef, eindelijk mogen we het van de daken schreeuwen :) GEFELICITEEEEEERD MET JULLIE ZWANGERSCHAP!

NB Denise en Steven, gefeliciteerd met jullie Mats! Via via hebben wij hem al gezien, mooi ventje!