Het huwelijk, walvissen en andere belevenissen

Hi allemaal,

Bij deze een nieuwe update, gedeeltelijk geschreven door Petra, gedeeltelijk door Paul en gedeeltelijk door Jochem (vriend van ons, ook in Ecuador voor de bruiloft).

Om direct naar de foto´s te gaan, klik hier (kies ‘diavoorstelling’, daarna F11)

Petra: Dinsdag 11aug hebben we Otavalo verlaten met de bus, op naar Ambato om van daaruit naar Cuenca door te reizen. Onze eerste buservaring in Zuid Amerika, echt een prachtige belevenis voor alle zintuigen! In eerste instatie al het achterlaten van onze rugzak in het laadruim, had er wel over gelezen maar dacht dat het onzin was, niet dus, geeft toch een unheimlich gevoel om m’n hele hebben en houden in een laadruim achter te laten dat constant open en dicht gaat. Verder nooit geweten dat je oren echt pijn kunnen doen van een film in de bus, oordopjes zijn dus ook overdag handig :). Voor de rest alleen maar genoten. Alle variaties aan geuren en kleuren van mensen in de bus, mooi! Prachtige uitzichten op en neer tussen de 2500 en 3500 m. En al die verkopers die de bus op en af springen met bananen, caramel, ed. Mooi avontuur.

Petra: In Ambato eerst in een roze (lees hoeren-)hotel aanbeland, toch maar ff wat anders gezocht. Volgende dag (woensdag) op voor een vervolgrit van 8h naar Cuenca. Hoewel Paul een kopstoot gaf tegen het plafond en een dikke rug overhield aan een hobbel in de weg waar de chaffeur in razend tempo over reed zijn we gelukkig levend aangekomen in Cuenca :).

Petra: donderdag zouden Jochem & Joyce en Bas & Miranda aankomen, hoewel niet afgesproken kwamen we elkaar tegen op het plein bij de Cathedraal, lachen! Na een lunch met vrienden en familie van Lars uit NL gingen Paul en ik kleren voor de trouwerij kopen, we hadden iets meer dan een dag voor een hele uitrusting, oh oh …! Jurk voor mij en pak voor Paul gingen rap. Vrijdag de stad in om de rest te kopen, stressen om schoenen voor mij, gelukkig op het nippertje nog gelukt. ‘s Middags naar Banos (klein dorpje bij Cuenca), lekker in een thermenbad gezwommen met J&J en B&M.

Jochem: Het is hier 7 uur vroeger dan bij jullie. Het weer – in Cuenca - is tot nu toe erg goed geweest. Iedere dag zon. ‘s Avonds koelt het wel snel af en wordt het rond een uur of 8 donker. Zoals Peet al aangaf kwamen we donderdagmiddag aan. Puur toevallig zette de taxi ons af op het centrale plein naast de Kathedraal, waar op dat moment P&P en de familie van Lars ook waren!

Jochem: Vrijdag werd ik door Lars verrast dat ik moest getuigen. Wel op een andere manier dan dat we in Nederland gewend zijn hoor. Je moet dan namelijk de dag voor de bruiloft aan de pastoor verklaren dat Lars nu nog vrijgezel is en dat hij voornemens is met Doris te trouwen. We hadden daarvoor 11.00 uur een afspraak bij de pastoor. Wij 11.00 uur daar met Lars, Doris, Moeder van Doris en een amigo van Doris. Alleen de pastoor..... die was er niet. Of we om 15.00 uur even wilde terug komen want dan zou de pastoor er weer zijn. Gelukkig was de (zeer temperamentvolle) moeder van Doris erbij, die er op zuid-amerikaanse wijze flink tegenin ging. Toen bleek gelukkig de assistent van de pastoor het ook te kunnen regelen. Was een erg leuk moment om mee te maken, in een aftands administratiekantoortje met een mega verliefd paartje!

Jochem: De rest van de vrijdagochtend hebben Joy en ik Cuenca verkend. Echt een stad om verliefd op te worden. Ik voel me er ook helemaal thuis. Oude koloniale huizen, ontzettend veel mooie kerken en pleinen en superaardige en behulpzame mensen. Vrijdag middag zoals Peet aangaf naar Banos geweest om te stomen en zwemmen in thermen. Vrijdagavond hebben we met Paul, Peet, Bas en Miranda typisch Ecuadoriaans gegeten, Cavia. Het zag er een beetje ´creepy´ uit, maar het was wel lekker.

Petra: Cavia was heerlijk, zie de mooie foto’s van “Paul de Kopkluiver”. Tijdens het wachten op de Cuy (cavia) hebben we bedacht wat voor Nederlandse tint te geven aan de bruiloft, stukje doen mmmm, moeilijk in het Spaans. Uitgekomen op een laatste ultieme inburgeringstest voor Doris, zijnde oud hollandse spellen …

Jochem: Zaterdag (15aug), de grote dag! ‘s Ochtends hebben we met z´n zessen de oud hollandse spellen in elkaar zitten knutselen, als ludieke actie voor tijdens het bruidsfeest (koekhappen, bliklopen, eierlopen, spijkerpoepen). Deze sloegen trouwens tijdens het feest in als een bom bij de Ecuadorianen. Daarna snel haasten naar de kerk om op tijd te zijn.

Wij waren 12.00 uur stipt op tijd bij de kerk, alleen nu de circa 100 man familie van Doris nog, want die druppelden zo bij bosjes binnen (terwijl de ceremonie al begonnen was). De ceremonie was erg mooi om te zien. En heerlijk chaotisch. Bruidskindjes liepen tussendoor lekker door de kerk te spelen, Daarnaast bleven de kerkdeuren ook gewoon open dus er liepen ook gewone mensen in en uit om een glimp van het geheel op te vangen (waarbij ze natuurlijk met name naar al die gekke europeanen keken die keurig in de kerkbanken zaten). Was trouwens zowieso ook een indrukwekkende kerk, een van de grootste van Cuenca.

Jochem: Nadat de ceremonie was afgelopen gingen we op weg naar de feestlocatie. Iedereen van ons reed verspreid mee met familie van Doris. We kwamen even buiten de stad aan op een geweldig mooi landgoed. Eerst even eten, en daarna kon het feest beginnen. En dat betekent in Ecuador dansen op salsa en je tegoed doen aan rum en wiskey! (Lars had overigens speciaal voor ons bier weten te regelen). Ze hadden een te gekke band geregeld die tot 19.00 uur doorging. Wij als een stel houten klazen swingen tussen de soepele heupjes van alle Ecuadorianen. De ecuadoriaanse dames waren uitgedost in een prachtige jurk(je) op echt mega hakken. Ondanks dat schoeisel gingen ze helemaal soepel op de dansvloer. Tussendoor zoals gezegd met succes onze oud hollandse spellen. Ook Lars had nog een verrassing voor me. Volgens gebruik mag de bruidegom zijn (ik noem het maar) ‘ borstzakdoekje’ weggeven aan een amigo. Die amigo zal dan de volgende zijn die gaat trouwen. En wie koos meneer Lars hiervoor uit?? Juist, ik mocht het doekje van hem in ontvangst nemen. Erg leuk en een hele eer! Echter ik beloof nog niks….

Het sluitstuk van de salsaband was overigens een dansshow/wedstrijd van een aantal dames die uit het publiek werden gekozen. En daar moesten natuurlijk ook Hollanders op het podium staan volgens de Ecuadoriaan. Met frisse tegenzin werden Joyce en Miranda dus ook het podium opgetrokken. Gelukkig deden onze Hollandse diva’s het erg goed, al moet ik eerlijk zeggen dat de Ecuadoriaanse dames net wat soepelere heupjes hebben. In ieder geval gingen de jurkjes bij de latina’s stukken verder omhoog! Na de salsa band volgde ten slotte nog twee heren op spaanse gitaar die prachtige boleros (echte Zuid Amerikaanse levensliederen) zongen. Echt hartverwarmend om die liederen te horen, zeker als je ziet hoeveel impact die songs op de Ecuadorianen hebben. Met een snik zingen ze deze liederen allemaal mee. Het was net de Buena Vista Social Club.

Jochem: Om half negen was het feest afgelopen. Het bruidspaar verliet de zaal op weg naar een prachtig hotel. En wij.... wij werden uitgenodigd op de afterparty bij de tante van Doris! En wat een locatie weer. De tante had een huis in het centrum van Cuenca, en dat was groot! Niet meer normaal. Helemaal ook ingericht in een klassieke (lees ietwat kitscherige) stijl. De woonkamer was een balzaal, en dat kwam goed uit want zodra de familie gearriveerd was ging de stereo met salsaklanken vol open en werd er verder gefeest en gedanst. Joy, Peet en Miranda waren erg in trek als danspartner bij de (oudere) ooms van Doris dus dit leverde hilarische danstaferelen op. De tante had ook een flinke bar in huis, dus ook hier werd iedereen weer een flink portie rum voorgeschoteld. Ook dit was weer een geweldige ervaring! En de hele dag was daarmee echt onvergetelijk!

Jochem: Dan ten slotte nog zondag (16aug). We hebben het national park Cajas bezocht met P en P en Bas en Miranda. Supermooi! Op een hoogte van ongeveer 4000 m. met veel lagunes, ruige landschappen en zoveel ruimte en rust. We hebben daar met z´n zessen een wandeltocht van 3 uur gemaakt. De terugweg naar Cuenca hebben we gelift in een pick-up truck wat ook een geweldige ervaring was. Het was net Peking Express! Weer een toonbeeld van de behulpzaamheid van de Ecuadorianen, die meneer zette ons voor ons hostel af.

Petra & Jochem: Maandag (17aug) zijn Bas en Miranda verder gegaan naar het zuiden (Vilcabamba). En wij (J&J en P&P) zijn dinsdag 18aug naar de kust vertrokken.

Paul: Als eerste kwamen we rond het in invallen van de duisternis aan bij Puerto de Cayo, een héél klein kustplaatsje met één hotel. Vlak na het avondeten werden we opgeschrikt door een felle brand aan de overkant van de straat, op het strand. Een rieten strandtentje was in brand gevlogen, waarschijnlijk door kortsluiting. Paniek alom; Een scooter met twee jongens raakte verstrikt in een doorgebrande electriciteitskabel die midden op straat lag. Zij kwamen heel naar ten val. Doordat er rieten hutjes om het brandende hutje heen stonden was de kans aanwezig dat de brand zou overslaan. Wij hebben geholpen om gasflessen uit andere hutjes te halen.

De electriciteit viel geheel uit en de brandweer kwam na drie kwartier opdagen. Zij hebben nageblust, want de brand was gelukkig inmiddels in bedwang. Voor zover wij weten zijn er geen slachtoffers, alhoewel wij niet weten hoe het met de jongens van de scooter is afgelopen.

Paul: Woensdag aangekomen in Puerto Lopez om walvissen te gaan spotten en een tocht te maken naar Isla de La Plata (poor mans Galapagos). We hadden aan de kust gerekend op zon- zee en strand. Helaas… in Puerto Plata heb je een half jaar zon, december – juni, en daarna is het mistig, triest grijs weer, 24h per dag. Wel warm, dus ’s avonds zagen de strandtentjes er wel gezellig uit. En belangrijker à tijdens de triestige periode zijn er wél walvissen.

Het walvisspotten op donderdag maakte het triestige weer helemaal goed, wat een prachtige dieren zijn dat zeg! Wij voeren rond een school van vier. Zie de foto’s, heel indrukwekkend.

Paul: Daarna verder naar Isla de la Plata. Op dit eiland leven verschillende vogelsoorten, die helemaal niet schuw zijn voor mensen. De meest indrukwekkende vond ik zelf de Blue Footed Boobie, een vogel met blauwe voeten. Hele grappige dieren. De iets andere versie leefde ook op dit eiland, de Red Footed Boobie. Dit is –zoals de naam het al zegt – een versie met rode voeten en een blauwe snavel.

Tot zover de avonturen tot nu toe. Inmiddels hebben we alweer andere spannende zaken beleefd; oa. Het beklimmen van Ecuadors hoogste berg, de Chimborazo. Maar hierover in de volgende update meer.

De foto´s staan hier (kies ‘diavoorstelling’, daarna F11)

Groetjes, Jochem & Joyce en Paul & Petra